leczenie operacyjne
Pacjenci, u których występują wady o charakterze szkieletowym ( tzn. zaburzenie dotyczy nieprawidłowej relacji szczęk) często leczeni są chirurgicznie po wcześniejszym przygotowaniu przez ortodontę.
Czynnikami decydującymi o sposobie leczenia ( zachowawcze czy chirurgiczne) są stopień nasilenia wady, a także oczekiwania pacjenta. Po zakończeniu wzrostu leczenie ortodontyczne wpływa przede wszystkim na ustawianie zębów, w niewielkim stopniu ma wpływ na rysy twarzy. Jeżeli pacjent jest niezadowolony z w wyglądu twarzy lub gdy wada jest na tyle nasilona, że ortodonta nie jest w stanie osiągnąć prawidłowej relacji łuków zębowych samym aparatem, najlepszym rozwiązaniem może być wykonanie operacji ortognatycznej w połączeniu z leczeniem ortodontycznym.
Rolą ortodonty przed operacją jest tzw. dekompensacja wady, czyli odpowiednie ustawienie zębów, pozwalające chirurgowi na prawidłowe przemieszczenie kości szczęk i jednoczesne uzyskanie optymalnego efektu estetycznego i czynnościowego. Po zabiegu ortodonta doprowadza zęby do idealnego ustawienia względem siebie w nowej relacji zgryzowej.
Czynnikami decydującymi o sposobie leczenia ( zachowawcze czy chirurgiczne) są stopień nasilenia wady, a także oczekiwania pacjenta. Po zakończeniu wzrostu leczenie ortodontyczne wpływa przede wszystkim na ustawianie zębów, w niewielkim stopniu ma wpływ na rysy twarzy. Jeżeli pacjent jest niezadowolony z w wyglądu twarzy lub gdy wada jest na tyle nasilona, że ortodonta nie jest w stanie osiągnąć prawidłowej relacji łuków zębowych samym aparatem, najlepszym rozwiązaniem może być wykonanie operacji ortognatycznej w połączeniu z leczeniem ortodontycznym.
Rolą ortodonty przed operacją jest tzw. dekompensacja wady, czyli odpowiednie ustawienie zębów, pozwalające chirurgowi na prawidłowe przemieszczenie kości szczęk i jednoczesne uzyskanie optymalnego efektu estetycznego i czynnościowego. Po zabiegu ortodonta doprowadza zęby do idealnego ustawienia względem siebie w nowej relacji zgryzowej.
